1. Zadbaj o właściwy sen dziecka– wyspany mały człowiek jest bardziej ugodowy, chętny do współpracy oraz działania.

2. Bądź uważny na potrzeby fizjologiczne Twojego malucha i staraj się, by ono było ich z każdym dniem bardziej świadome. Mów do niego: „O, coś się kręcisz, może chce Ci się sikać/kupę”, „Chyba jesteś głodny”, „Masz zmęczone oczy. Kładziesz głowę na stole. Chyba czas na drzemkę/iść spać”. Osoby świadome sygnałów wysyłanych przez ich ciało w dorosłym życiu potrafią o siebie zadbać tj. jedzą regularnie, wysypiają się, korzystają we właściwym czasie z toalety, zapewniają sobie odpoczynek i w efekcie przeżywają mniej stresu.

3. Wybieraj świadomie produkty spożywcze, które podajesz dziecku– czytaj etykiety, unikaj cukru w diecie. Batony i gotowe słodycze staraj się zastępować czymś zdrowszym np. ciasto własnej roboty, suszone owoce. Niech cukierki, itp będą podawane sporadycznie.

4. Znajdź równowagę między mobilizacją do działania a pośpiechem– niech poranek przed pójściem do przedszkola przebiega sprawnie, ale nie w nerwowej atmosferze. Dobry poranek to zapowiedź dobrego dnia:)

5. Patrz na swoje dziecko i mów mu, co widzisz– jesteś jego lustrem. Człowiek, który zna swoje ciało, wie, jak wygląda, jaki kolor/strój mu pasuje, czuje się pewniej i lepiej ze sobą oraz z innymi.

6. Mów swojemu dziecku, w czym jest dobre, a co wymaga jeszcze ćwiczeń– tutaj też jesteś lustrem swojej pociechy. Od małego buduj w nim świadomość swoich mocnych oraz słabych stron. Dobre poczucie wartości to takie, gdy człowiek dobrze siebie zna i wie, w czym może być dobry, a co nie jest dla niego. 

7. Okazuj czułość swojemu dziecku codziennie– głaskaj, przytulaj, ocieraj łzy, tarzaj się razem z nim po łóżku, bawcie się w zabawy, w czasie których spotykają się Wasze ręce, stopy, itp. Dorosły człowiek akceptujący swoje ciało to taki, który w dzieciństwie był przytulany, czyli dostał akceptację swojego ciała od rodziców.

8. Stwórz dziecku możliwość powiedzenia o swoich przeżyciach i emocjach– nie zrażaj się, jeśli nie odpowie na pytanie o to, jak było w przedszkolu, zaraz po wyjściu z niego. Przedszkolak zwykle potrzebuje najpierw dłużej pobyć z rodzicem, coś z nim zrobić, żeby być skłonnym do zwierzeń. Twoim zadaniem jest zadbać o to, by miał ten czas- maluch na pewno z tego skorzysta (niewykluczone, że tuż przed zaśnięciem jak będziesz pewny, że już dawno śpi:)

9. Akceptuj emocje, komentuj zachowania– dziecko ma prawo być smutne, złe, kapryśne, ale nie powinno z tego powodu bić, niszczyć rzeczy, obrażać, itp. Od dziecka pracuj nad tym, by dziecko widziało tą różnicę: „Rozumiem, że byłeś bardzo zły, że nie mogłeś dłużej się bawić. Nie jest to jednak powód, by rozwalać klocki. Proszę pozbieraj je teraz.” Dziecko potrzebuje akceptacji dla emocji, a granic dla swoich zachowań.

10. Ucz od małego sposobów radzenia sobie z trudnymi emocjami

11. Pamiętaj każde zachowanie (nawet to, którego nie pochwalasz) jest dla Ciebie informacją wysyłaną przez dziecko– staraj się zawsze zastanowić, o co może chodzić. Dziecko może nie być w stanie odpowiedzieć, dlaczego coś zrobiło, ale Ty możesz cofnąć się w czasie i przeanalizować, co mogło wywołać u niego taką reakcję. Wiele czynników potencjalnego stresu i złych zachowań można wyeliminować lub zmienić w przyszłości, jeśli jest się ich świadomym. 

Wskazówki opracowane przez psychologa Magdalenę Górniakowską w ramach projektu:

„Mam Supermoc” realizowanego w Przedszkolu nr 4 w Piasecznie


0 komentarzy

Dodaj komentarz

Avatar placeholder

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Skip to content